تاثیر تمرین تناوبی سرعتی بر میزان پراکسیداسیون لیپیدی، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و فیبروز بافت قلب در موش بزرگ آزمایشگاهی

فعالیت ورزشی یکی از روش های کم هزینه و قابل دسترس برای کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی است. با این حال، تمرینات ورزشی با رویکرد سنتی از نظر زمانی کارآمد نیست. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین تناوبی سرعتی (SIT) با تکرارهای 10 ثانیه ای بر میزان مالون دی آلدهید (MDA)، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) و فیبروز بافت قلب در موش های بزرگ آزمایشگاهی سالم انجام گرفت.
در این مطالعه تجربی، بیست سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر بالغ (250-220 گرم) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (10=n, Co,) و تمرین SIT (10ST, n=) تقسیم شدند. گروه ST 5 هفته، پس از دوره آشناسازی یک هفته ای و تست حداکثر سرعت، هفته ای 3 جلسه تحت تمرین قرار گرفتند. میزان فیبروز، MDA و TAC بافتی قلب بررسی شد. داده ها با آزمون آماری تی مستقل تحلیل شد
درصد فیبروز بافتی قلب در گروه (64/0±34/4)ST نسبت به گروه (5/1± 8) CO به طور معنی داری کمتر بود (003/0=P). میانگین MDA بافت قلبی در گروه (mM 13/0± 5/1)ST نسبت به گروه CO (mM 22/0± 56/2) به طور معنی داری پایین تر بود (P˂0.001). میانگین TAC در گروه ST (mM 10/0±27/1) نسبت به گروه CO (mM 60/0±74/0) به طور معنی داری بالاتر بود (P˂0.001).
بر پایه ی یافته های این پژوهش، SIT روش تمرین کم هزینه ی مناسبی برای قلب است که می تواند ضمن کمک به افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، به کاهش میزان فیبروز بافت قلبی و MDA بینجامد.