اثربخشی مدل سازگاری روی بر ناگویی خلقی و تبعیت از رژیم غذایی افراد مبتلا به فشارخون همایند با استرس

وجود استرس در هر بیماری جسمی باعث بدترشدن علایم آن می‫ شود. فشارخون بالا یک بیماری شایع است که عوامل روان شناختی همایند با آن نظیر استرس می ‫تواند باعث بدترشدن علایم و عوارض آن شود؛ لذا هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی مدل سازگاری روی بر ناگویی خلقی و تبعیت از رژیم غذایی افراد مبتلا به فشارخون همایند با استرس بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر از بیماران دارای فشارخون بالا همایند با استرس (21 زن، 19 مرد) مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان الیگودرز در سال 1400 انتخاب شدند و به صورت تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه ای مداخله مدل سازگاری روی را دریافت کردند، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت ننمودند. پژوهش توسط پرسشنامه استرس، اضطراب و افسردگی، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو، فرم ثبت اطلاعات رژیم غذایی و فرم بررسی و شناخت الگوی سازگاری روی جمع آوری شد.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که اجرای مدل سازگاری روی به طور معناداری بر کاهش ناگویی خلقی (235/24=F، 0/01>p) و افزایش تبعیت از رژیم غذایی (540/87=F،01 /0>p) در نمونه بیماران مبتلا به فشارخون همایند با استرس اثربخش بوده است.

 نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مدل سازگاری روی به طور معناداری سبب کاهش ناگویی هیجانی و افزایش تبعیت از رژیم غذایی شده است، بنابراین استفاده از این مدل در بیماران مبتلا به فشارخون بالای همایند با استرس پیشنهاد می شود.