رابطه بین هوش سازمانی و یادگیری سازمانی در کارکنان نیروی انتظامی شهر ساری

امروزه یادگیری سازمانی به عنوان یکی از ابزارهای اساسی و ضروری برای عملکرد سازمان ها شناخته می شود و مبنایی برای بقاء و موفقیت سازمان ها در آینده را فراهم می کند. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه بین هوش سازمانی و یادگیری سازمانی در کارکنان نیروی انتظامی بوده است.

روش پژوهش، توصیفی از نوع هم بستگی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان نیروی انتظامی شهر ساری هستند. نمونه آماری از طریق فرمول کوکران، 234 نفر تعیین و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسش نامه استاندارد شده هوش سازمانی و یادگیری سازمانی استفاده شده است. پایایی آن ها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب برای هریک برابر با 78/0 و 82/0 به دست آمد. برای بررسی و تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب هم بستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد.

نتایج نشان داد که بین هوش سازمانی و مولفه های آن با یادگیری سازمانی کارکنان هم بستگی مثبت و رابطه معناداری وجود دارد. هم چنین سهم هر یک از مولفه های هوش سازمانی در پیش بینی یادگیری سازمانی کارکنان متفاوت است.

با تقویت هوش سازمانی در کارکنان می توان یادگیری سازمانی آنان را بهبود بخشید.