مولفه های زبانی و بلاغی سبک ساز در اشعار ژاله قائم مقامی

ژاله قایم‌مقامی از پایه‌گذاران ادبیات زنان است. شعر ژاله دارای بن‌مایه‌های فکری است و شاعر برای احیای حقوق خود به شکلی کاملا صریح، اعتراض خود را بیان می‌کند. از ویژگی‌های زبانی اشعارش، سادگی و روانی است و از واژگان مهجور و متروک به دور است. بیشتر از ردیف‌های فعلی استفاده کرده است و درکاربرد ترکیبات نغز و تشبیهات زیبا، تواناست و عنصر تخیل در آثار او جایگاهی ویژه دارد. اشعار وی سرشار از مضامین نو و تعابیر بدیع می‌باشد. هنر تصویرگری شاعر بیشتر استفاده از آرایه‌های بیانی، استعاره، تشبیه و کنایه است. این استفاده در حد متوسط و رایج است؛ به‌طوری که کلام را پیچیده و معنا را غیرقابل دسترس نکرده است. این پژوهش برآن است تا با روش توصیفی- تحلیلی و با ابزار مطالعه کتابخانه‌ای به بررسی سبک‌شناسی اشعار ژاله بپردازد و اشعار را در سه سطح زبانی، فکری و ادبی بر مبنای آمارهای دقیق تحلیل کند.