بررسی تاثیر محلول پاشی کودهای ریزمغذی بر کیفیت تکنولوژیکی چغندرقند

امروزه یکی از راه های کاربردی جهت بهبود کمیت و کیفیت چغندرقند، استفاده از عناصر ریزمغذی به نسبت های مناسب و به صورت محلول پاشی می باشد. بدین منظور، 14 تیمار کودی ریزمغذی در چهار تکرار بر روی رقم لاتی؜تیا در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو شهرستان رشتخوار و زاوه استان خراسان رضوی در سال 1396 اعمال گردید. نتایج نشان داد تیمارهای کودی مورد مطالعه در مزرعه تحقیقاتی رشتخوار تاثیر معنی داری در سطح احتمال یک درصد بر تمامی پارامترهای مورد مطالعه از جمله عملکرد شکر، عملکرد شکرسفید، درصد قند قابل استحصال و درصد عیار قند داشته است. تاثیر این تیمارهای کودی در مزرعه تحقیقاتی زاوه بر پارامترهای پتاسیم و درصد قند ملاس در سطح احتمال یک درصد و بر درصد قند قابل استحصال در سطح پنج درصد معنی دار گردید. بیشترین مقدار عملکرد شکرسفید در مزارع رشتخوار و زاوه به ترتیب برابر با 8/5 تن در هکتار (در ترکیب کودی شماره 1) و 7/61 تن در هکتار (در تیمار کودی شماره 3) به دست آمد. بیشترین عملکرد ریشه (51/47 تن در هکتار) و کمترین درصد عیار قند (18/29 درصد) در تیمار کودی شماره 1 مزرعه رشتخوار حاصل شد. در مزارع رشتخوار و زاوه به ترتیب ترکیب کودی شماره 7 با 19/16 درصد و ترکیب کودی شماره 8 با 20/10 درصد بیشترین مقادیر عیار قند را شامل شدند. بررسی ها نشان داد که موثرترین عناصر در افزایش عملکرد شکر و عملکرد شکرسفید، مولیبدن، بر و منگنز و موثرترین عناصر در افزایش میزان درصد قند، درصد قند قابل استحصال، ضریب استحصال شکر و درصد قند ملاس عناصر آهن، روی، منگنز، منیزیم و بر می باشند، هم‎چنین در تغییرات ضریب استحصال شکر، منیزیم، مس و مولیبدن موثرترین عناصر شناخته شدند. در نهایت نتایج نشان دادند که ترکیب عناصر میکرو(ریزمغذی) و ماکرو حاوی درصد نیتروژن کمتر، تاثیر مثبت و فزاینده ای در کیفیت تولید و راندمان قند و ترکیب مناسب عناصر آهن، منگنز، روی، منیزیم و مولیبدن با عناصر ماکرو حاوی درصد کمتر عناصر بر و کلر، بیشترین تاثیر را در افزایش ضریب استحصال شکر، عملکرد شکر سفید و میزان عملکرد ریشه دارد.