بررسی زنده مانی، رویش و فیزیولوژی شش گونه جنگلکاری شده تحت رژیم های مختلف آبیاری

در این پژوهش مشخصه های رویشی و فیزیولوژیکی 6 گونه درختی کاشته شده در منطقه صنعتی فولاد مبارکه اصفهان در فواصل آبیاری مختلف (هفت، 14، 21 و 28 روز یک بار) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در سال 1398 مورد پژوهش قرار گرفت. مشخصه های زنده مانی، رویش ارتفاعی، قطری، تاجی، فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه ای و کارآیی مصرف آب و همچنین محتوای پرولین و کلروفیل کل مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها نشان داد که با طولانی تر شدن دوره های آبیاری از 7 روز یک بار به 28 روز یک بار درصد زنده مانی گونه ها و صفات ریختی مانند رویش ارتفاعی، قطری، تاجی و سطح برگ گونه ها تحت تاثیر تنش کم آبی کاهش می یابد. فتوسنتز، هدایت روزنه ای، تعرق، کارآیی مصرف آب و کلروفیل کل برگ در دوره آبیاری 7 روز یک بار بیشترین مقدار و دوره آبیاری 28 روز یک بار کمترین بودند، درحالی که کمترین مقدار پرولین در دوره آبیاری 7 روز یک بار و بیشترین مقدار آن در دوره آبیاری 28 روز یک بار مشاهده شد. از نظر صفات فیزیولوژیکی بین گونه ها تفاوتی وجود نداشت. به طورکلی برآیند نتایج نشان داد که گونه های داغداغان (Celtis australis)، زیتون تلخ (Melia azedarach) و اقاقیا (Robinia pseudoacacia) عملکرد مناسبی در دوره های آبیاری مختلف در برخی مشخصه های مورد بررسی از خود نشان دادند. به طورکلی اگرچه تیمار 7 روز یکبار آبیاری نتایج بهتری نشان داد، اما با توجه به اینکه تیمارهای 14 و 21 روز یکبار نیز زنده مانی بالایی داشتند می توانند برای کاهش مصرف آب مورد استفاده قرار گیرند.