اثربخشی درمان مبتنی بر ارتباط والد- کودک بر تنظیم هیجان و نشاط ذهنی دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری در شرایط همه گیری کووید
پژوهش حاضر، با هدف اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر ارتباط والد-کودک به صورت مجازی بر تنظیم هیجان و نشاط ذهنی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری اجرا شد. روش پژوهش نیمه-آزمیشی باطرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری را دانش آموزان پایه ی سوم تا ششم دارای ناتوانی یادگیری شهرستان بیرجند که در سال تحصیلی 1400-1399 به مراکز اختلالات یادگیری مراجعه کرده بودند و دارای مشکلات هیجانی بودند تشکیل می دادند. تعداد 30 نفر به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و پرسشنامه های تنظیم هیجان برای کودکان و نوجوانان (گراس و جان، 2003) و نشاط ذهنی (رایان و فردریک، 1997) را تکمیل کردند. محتوای آموزشی بازی درمانی مبتنی بر ارتباط والد-کودک در 10 جلسه به والدین گروه آزمایش به صورت مجازی ارایه شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان داد درمان مدنظر بر تنظیم هیجان و نشاط ذهنی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری تاثیر معناداری داشته است، اما بر تعامل ترکیبی تنظیم هیجان و نشاط ذهنی اثرگذار نبود. لذا، اگرچه استفاده موثر از تمام راهبردهای تنظیم هیجان بر بهزیستی و نشاط تاثیر دارد اما با استفاده از تنها دو راهبرد ارزیابی مجدد و سرکوبی نمیتوان به طور قطع نشاط ذهنی را در این دانش آموزان افزایش داد. در نتیجه این درمان بر تنظیم هیجان و نشاط ذهنی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری تاثیر دارد و استفاده از آن جهت کمک به این دانش آموزان پیشنهاد می شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.