نقش میانجی گری احساس تنهایی در رابطه بین ترس از کرونا و حمایت اجتماعی ادراک شده با بهزیستی روان شناختی دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول در دوره پاندمی کرونا

این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی گری احساس تنهایی بین ترس از کرونا و حمایت اجتماعی ادراک شده با بهزیستی روان شناختی دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول در دوره پاندمی کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول شهر اصفهان در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. به این منظور تعداد 225 به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به پرسشنامه های ترس از کرونا ویسی و همکاران (1399)، احساس تنهایی Rojel (1980)، حمایت اجتماعی ادراک شده Zimet و همکاران (1988)، بهزیستی روان شناختی(Ryff و همکاران (2002) پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری spss23 و PLS3 تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، بهزیستی روان شناختی با ترس از کرونا و احساس تنهایی رابطه منفی و معنادار و با حمایت اجتماعی ادراک شده رابطه مثبت معنادار دارد (05/0>P). نتایج مدل معادلات ساختاری از برازش مطلوب برخوردار بود و احساس تنهایی در رابطه ی بین ترس از کرونا و حمایت اجتماعی ادراک شده با بهزیستی روان شناختی دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول نقش میانجی گری داشت.