تدوین مدل علی معناداری زندگی و احساس تنهایی بر اساس پریشانی روانی با نقش میانجی‎گری جو عاطفی خانواده در افراد دارای تجربه رویارویی با پاندمی کروناویروس

این پژوهش با هدف تدوین مدل علی پیامدهای پریشانی روان‎شناختی ناشی از همه‎گیری کروناویروس و بررسی نقش میانجی‎گری جو عاطفی خانواده به انجام رسید که از نظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل ایرانیان سراسر کشور در سال1400 بود. نمونه آماری برابر با 590 نفر بود که از استان‎های مختلف کشور انتخاب گردید. نمونه گیری به صورت خوشه ای چندمرحله ای انجام شد و پرسشنامه ها به شیوه‎ی نظرسنجی اینترنتی تکمیل شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه پریشانی روانی کسلر (2002)، معناداری زندگی استگر (2010)، احساس تنهایی محقق ساخته (1400) و جو عاطفی خانواده محقق ساخته (1400) استفاده گردید. به منظور تحلیل آماری از مدل معادلات ساختاری بهره گرفته شد. یافته‎ها نشان داد که پریشانی روانی دارای رابطه علی مثبت با احساس تنهایی و رابطه علی منفی با معناداری زندگی و همچنین، جو عاطفی خانواده دارای نقش میانجی‎گری در رابطه میان پریشانی روانی با احساس تنهایی و معناداری زندگی بود. در نتیجه، روان شناسان و دیگر متخصصان در عرصه ارتباطات اجتماعی باید ظرفیت جو عاطفی خانواده را به عنوان یک عامل اساسی در تبیین اثرات پریشانی روانی حاصل از گسترش بحران هایی همچون همه‎گیری کروناویروس مورد توجه قرار دهند.