تدوین مدل اضطراب کرونا در دانش آموزان براساس ابعاد روان شناسی مثبت گرا

هدف از پژوهش حاضرتدوین مدل اضطراب کرونا در دانش آموزان براساس ابعاد روان شناسی مثبت گرا بود. روش پژوهش توصیفی از نوع مطالعات همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری بود.جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 1400-1401 به حجم983 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 276 نفر انتخاب شدند. ابزار گرداوری داده های پژوهش پرسشنامه های اضطراب کرونا و روانشناسی مثبت گرا بود.روایی پرسشنامه ها با استفاده از روایی محتوایی و صوری مورد تایید قرار گرفت. پایایی آن نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 77/0 و 89/0 به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از تکنیک های آماری همچون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که ابعاد روان شناسی مثبت گرا (شادی، بهزیستی روانی، خوش بینی، خودارزشمندی، امیدواری، مهارت های بین فردی و مسیولیت پذیری) بر اضطراب کرونا دانش آموزان تاثیر مستقیم و معناداری دارد. نتایج شاخص های مدل برازنده حاکی از برازش مطلوب مدل بود و در حقیقیت نتیجه کلی این است که مدل طراحی شده اضطراب کرونا دانش آموزان براساس ابعاد روان شناسی مثبت گرا از برازش مطلوبی برخوردار است.