کاربرد «فطرت» به مثابه مبنای تعلیم و تربیت انسان از منظر علامه مصباح با تاکید بر آیات و روایات

مبنا بودن فطرت برای تعلیم و تربیت مطمح‌نظر خاص بسیاری از اندیشمندان بزرگ اسلامی است. در این تحقیق، کاربرد فطرت به‌مثابه مبنای تعلیم و تربیت انسان از منظر علامه مصباح یزدی و با تاکید بر آیات و روایات بررسی شده است. روش تحقیق «توصیفی تحلیلی» است. نتایج این تحقیق عبارت است از: 1. فطرت انسان مزین به ویژگی‌های درخشنده‌ای از حقیقت‌جویی و علم به خوبی‌ها و بدی‌ها و گرایش‌های شفافی است که از درون شکفته می‌شود و مسیر حیات سعادتمندانه بشر را ترسیم می‌کند. 2. انسان حتی در امیال به‌ظاهر مشترکش با حیوان، دارای ویژگی‌های خاصی است که مخصوص انسان است و حیوان در آن اشتراک ندارد. 3. تعلیم و تربیت اسلامی تماما هماهنگ با فطرت است. 4. فطرت کاربردهای زیادی در زندگی آدمی دارد؛ ازجمله مبنای تعلیم و تربیت است و تعیین اهداف تربیتی و کشف اصول تربیتی از آن، مسیر حرکت به‌سوی سعادت را ترسیم می‌نماید. 5. استاد مصباح ویژگی‌های طبیعی‌شناختی و گرایشی انسان را مبانی تعلیم و تربیت دانسته است که به‌صورت گزاره‌های خبری مطرح می‌شوند. 6. درک فطری انسان از بایدها و نباید‌ها ارزشی حصولی نیست، بلکه حضوری است.