اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر شفقت خود بر نشخوار خشم و صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت همسر

این پژوهش جهت بررسی اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر شفقت خود بر نشخوار خشم و صمیمیت زناشویی در زنان آسیب دیده از خیانت همسر انجام شده است.

این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح مورد استفاده در آن از نوع آزمایشی همراه با پیش آزمون  پس آزمون با پیگیری است. جامعه تحقیق شامل کلیه زوجین درگیر با مسئله خیانت زناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی ایرانمهر در سال 99 در رشت بود که از میان آنها  20 زوج (40 نفر)  با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از  پرسشنامه های ساخودولوسکی و صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر استفاده شد. جلسات زوج درمانی به مدت  8 جلسه  2 ساعته (هر درمان یک جلسه دو ساعته) و  به صورت هفتگی اجرا گردید پس از گذشت سه ماه از جلسات درمان جهت سنجش اثر ماندگاری درمان زوجها در یک جلسه پیگیری شرکت کردند داده ها با استفاده از روش های آماری آنالیز واریانس با مقادیر تکرارشونده تجزیه و تحلیل شد.

تفاوت بین میانگین های پیش آزمون و پس آزمون از نظر آماری معنادار بوده زوج درمانی مبتنی بر شفقت خود بر کاهش نشخوار خشم (3/62 F= و 0001/0P=) و افزایش صمیمیت زناشویی (05/88  F=و 0001/0P=) در زنان آسیب دیده از خیانت همسر تاثیر داشته است. 

مداخلات زوج درمانی مبتنی بر شفقت خود باعث کاهش نشخوار خشم و افزایش صمیمیت زناشویی می شود.