نقش واسطه ای انسجام روانی در رابطه بین رنج روانی و سازگاری معنوی با آشفتگی زناشویی در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم

این پژوهش با هدف، نقش واسطه ای انسجام روانی در رابطه بین رنج روانی و سازگاری معنوی با آشفتگی زناشویی در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شد.

روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران کودکان مبتلا به اوتیسم شهر تهران در سال 1399 تشکل دادند دادند، که از میان آنها، تعداد 457 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای آشفتگی زناشویی، سازگاری معنوی، رنج روانی و انسجام روانی استفاده شد که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS-V23 و Lisrel-V7.8 استفاده گردید. به‌منظور پاسخگویی به فرضیه‌های پژوهش از مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج نشان داد بین رنج روانی با آشفتگی زناشویی در مادران کودکان مبتلا به طیف اوتیسم رابطه وجود دارد. بین سازگاری معنوی با آشفتگی زناشویی در مادران کودکان مبتلا به طیف اوتیسم رابطه وجود دارد. بین انسجام روانی با آشفتگی زناشویی در مادران کودکان مبتلا به طیف اوتیسم رابطه وجود دارد. رنج روانی از طریق نقش میانجی انسجام روانی با آشفتگی زناشویی در مادران کودکان مبتلا به طیف اوتیسم اثر غیرمستقیم وجود دارد (05/0>p). سازگاری معنوی از طریق نقش میانجی انسجام روانی با آشفتگی زناشویی در مادران کودکان مبتلا به طیف اوتیسم اثر غیرمستقیم وجود دارد (05/0>p).

همچنین نتایج نشان داد که اثر غیرمستقیم رنج روانی و سازگاری معنوی بر آشفتگی زناشویی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم به واسطه انسجام روانی با 95 درصد اطمینان مورد تایید بوده است.

نتایج این پژوهش نشان داد که مادران کودکان طیف اوتیسم در تمامی زمینه های زندگی خود با مشکلات و رنج زیادی مواجه هستند، این مشکلات از همان آغاز فرایند تشخیص شروع می شود باعث آشفتگی زناشویی می گردد لذا بالا بردن سلامت معنوی در این مادران انسجام روانی آنان را نیز افزایش می دهد