حزب التحریر و حوزه نفوذ آن در آسیای مرکزی

حزب التحریر نام یک جنبش اسلامی است که در سال 1952 تقی‏الدین النبهانی، عالم فلسطینی، آن را تاسیس کرد. وی که از اعضای فعال اخوان ‏المسلمین مصر بود، پس از جدایی از اخوان‏ به تاسیس حزب التحریر اقدام نمود. این جنبش اسلامی، که با پیروی از آموزه‏ های موسس خود درصدد برقراری حکومت اسلامی (خلافت) است، به‏ سرعت در جهان اسلام بازتاب فضایی یافت. یکی از کانون‏ های نفوذ این حزب آسیای مرکزی است. پیشینه فعالیت التحریر در آسیای مرکزی به پایان دهه 1980 و آغاز دهه 1990میلادی برمی‏گردد. در این پژوهش، که روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و برای جمع‏آوری اطلاعات از منابع مکتوب و اینترنت استفاده شده، سوال این است: قلمروخواهی حزب التحریر در آسیای مرکزی ناشی از چه چیزی بود؟ در پاسخ می‏توان آن را ناشی از ایدیولوژی حزب برای برقراری حکومت اسلامی (خلافت) در آسیای مرکزی قلمداد کرد. یافته ‏های پژوهش نشان می‏دهد سقوط اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991، ایجاد فضای لازم برای فعالیت گروه ‏های اسلام‏ گرا در آسیای مرکزی، اقبال گسترده مسلمانان به اسلام‏گرایی، و شرایط سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی منطقه در زمره عوامل مهمی بودند که زمینه لازم را برای قلمروخواهی التحریر در آسیای مرکزی فراهم نمودند. بنابراین، می‏توان گفت حضور این حزب در منطقه مبارزه به‏منظور بیداری اسلامی، جاری‏نمودن شریعت اسلامی، و نهایتا برقراری حکومت اسلامی (خلافت) است.