بررسی ارتباط شکستگی های صورت و جمجمه با پیامد آسیب های مغزی در بیماران ضربه به سر مراجعه-کننده به اورژانس مرکز آموزشی درمانی پورسینا از سال 1394 تا 1396

آسیب های تروماتیک مغزی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر و ناتوانی است. آسیب های تروماتیک مغزی دارای مکانیزم های آسیب چند عاملی هستند و اغلب همراه با دیگر آسیب ها می باشند. بخش زیادی از بیماران دچار آسیب های تروماتیک مغزی دچار آسیب های صورت نیز هستند. به دلیل نزدیکی آناتومیکی صورت و جمجمه انتظار می رود که بیماران مبتلاء به آسیب صورت در معرض خطر بیشتری برای صدمات مغزی باشند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط شکستگی های صورت وجمجمه با پیامد مغزی در بیماران ضربه به سر انجام شد.

این یک مطالعه تحلیلی- مقطعی است. جمعیت مورد مطالعه بیماران دچار شکستگی جمجمه وصورت ناشی از ضربه سر می باشد. شکستگی جمجمه وصورت در دو دسته مندیبولار و قسمت میانی صورت طبقه بندی شدند. پیامد مغزی به صورت کانکاشن و آسیب های اینتراکرانیال در نظر گرفته شد. سن، جنسیت، مکانیزم تروما، زمان و نوع شکستگی، علایم بالینی همراه و سطح هوشیاری بیماران ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار STATA مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.

از 1625 بیمار دچار ضربه به سر 958 (60درصد) دچار شکستگی صورت و جمجمه شدند. 700 نفر(71درصد) دچار آسیب های مغزی به دنبال ضربه به سر شدند، که تنها 29درصد آنها فاقد پیامد مغزی بودند. 50 درصد از پیامدهای مغزی به دنبال شکستگی استخوان صورت و جمجمه با هم و شکستگی استخوان جمجمه 29درصد و شکستگی صورت 21 درصد از کل پیامدهای مغزی را شامل شدند. اکثر بیماران دچارکانکاشن مغزی بودند. درد موضعی شایعترین علامت همراه بود (2/75 درصد). به طورکلی 36درصد از کل شکستگی های صورت و 88درصد از شکستگی های جمجمه منجر به پیامد مغزی شدند.

ارتباط مستقیمی بین شکستگی استخوان های جممجمه و صورت با پیامدهای مغزی در بیماران ضربه به سر وجود دارد و کانکاشن شایعترین پیامد مغزی در این بیماران بود. اقدامات اورژانسی و به موقع در بیماران با شکستگی استخوان های جمجمه و صورت الزامی است تا از پیامدها و آسیب های مغزی حاصل از آن کاست.