مقایسه اثر دکسمدتومدین و میدازولام وریدی بر همودینامیک و مکانیک ریه در بیماران تحت تهویه ی مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شهید محمدی بندرعباس در سال 1399

 تهیه یک آرام‌بخش مطلوب برای بیماران تحت تهویه مکانیکی در ICU همچنان یک چالش است. میدازولام مدت‌ها به‌عنوان یک داروی سداتیو برای بیماران ICU در سراسر دنیا استفاده می‌شد. دکسمدتومدین یک سداتیو جدید است که برای آرام‌بخشی این بیماران دارای ثبات همودینامیکی بهتر بوده و اثرات سوء تنفسی ندارد.

 مطالعه ی حاضر به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور متقاطع بر روی 33 بیمار تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شهید محمدی بندرعباس انجام شد.  جهت انجام مداخله ابتدا همه بیماران داروی دکسمدتومدین (PrecedexTM 200mcg/2ml, Hospira, USA) با دوز اولیه 1 µg/kg در عرض 10 دقیقه دریافت کرده و سپس انفوزیون آن با دوز 0.5 µg/kg /h   به مدت 24 ساعت ادامه یافت. پس از 24 ساعت اول، برای بیماران داروی میدازولام با دوز 0.05 mg/kg آغاز و سپس با دوز  0.1 mg/kg/h  به مدت 24 ساعت تجویز شد. دوز داروهای ارام بخش به صورت تیتره افزایش یافت تا بیماران به بازه هدف سدیشن با RASS  در محدوده 0 تا 1- برسند. ارزیابی بیماران از نظر متغیرهای قلبی، عروقی، کیفیت ونتیلاسیون شاخص‌های ABG در ساعات پایه، 12 و24 پس از شروع سدیشن ثبت گردید.

 28 نفر (8/84 درصد) از آن بیماران مرد و 5 نفر (2/15 درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران 74/69±12/36 سال بود. فشار خون سیستولیک (p<0.005) و دیاستولیک (p=0.003)، میانگین فشار خون شریانی (p=0.02) و ضربان قلب (p=0.003) بیماران در زمان 24 در گروه میدازولام بصورت قابل توجهی بالاتر بود. همچنین درصد اشباع اکسیژن بیماران دو گروه در زمان های 12 و 24 اختلاف معنادار داشت به طوری که این متغیر زمان 12 در گروه دکسمدتومدین (p=0.03) و در زمان 24 در گروه میدازولام (p=0.001) بطور معناداری بیشتر بود. دو گروه از نظر شاخص‌های ABG یکسان بودند.

 نتایج این مطالعه نشان داد که داروی دکس مدتومدین اثرات همودینامیک بهتری نسبت به میدازولام دارد. همچنین اثرات دو داروی دکس مدتومدین و میدازولام بر روی مکانیک ریه یکسان است.