بررسی رابطه بین تاب آوری با کیفیت زندگی و امید به زندگی مادران کودکان ناشنوا

کیفیت زندگی و امید به زندگی مادران کودکان ناشنوا از موضوعات دارای اهمیت می باشند. این تحقیق باهدف بررسی رابطه بین تاب آوری با کیفیت زندگی و امید به زندگی مادران کودکان ناشنوا شهرستان شهربابک انجام شده است.

روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری این تحقیق کلیه مادران کودکان ناشنوا شهربابک در سال 1399 به تعداد 120 نفر بود. نمونه گیری به شیوه در دسترس و کلیه مادران به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل مقیاس های امیدواری، تاب آوری و فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد بین تاب آوری با کیفیت زندگی مادران کودکان ناشنوا و بین کیفیت زندگی با امید به زندگی مادران کودکان ناشنوا رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین بین تاب آوری با امید به زندگی مادران کودکان ناشنوا نیز رابطه مثبت معناداری وجود دارد (001/0≥p).

 برای افزایش امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی مادران دارای کودک ناشنوا، با آموزش دادن به ایشان و اطلاع رسانی صحیح به آن ها در جهت شناسایی آسیب پذیری گامی سازنده تر در مراحل زندگی و استمرار خانواده بردارند.