سلطه کنتراتوم بر مومنتوم و معکوس: شواهدی از بازار سرمایه ایران

 هدف پژوهش حاضر، بررسی امکان تلفیق دوره رتبه بندی و دوره نگهداری استراتژی های کلاسیک مومنتوم و معکوس و ارزیابی عملکرد پورتفوهای ناشی از استراتژی های ترکیبی در قیاس با استراتژی های کلاسیک می باشد. بدین منظور با استفاده از اطلاعات 120 شرکت در فاصله 1390 تا 1398، میزان بازدهی مازاد، توان توضیحی بازدهی مازاد توسط عوامل ریسک مدل هفت عاملی فاما و فرنچ و توان توضیحی بازدهی آتی توسط بازدهی مازاد هر یک از استراتژی های ترکیبی و کلاسیک ارزیابی و قیاس می گردد. نتایج نشان می دهد استراتژی کنتراتوم (ترکیبی انقباضی) که مانند استراتژی های معکوس، در طولانی مدت رتبه بندی می شود اما مانند استراتژی های مومنتوم در میان مدت نگهداری می شود، نسبت به استراتژی های مومنتوم و معکوس، عملکرد بهتری دارند. بعلاوه حتی پس از کنترل فاکتورهای ریسک (مدل هفت عاملی فاما و فرنچ)، استراتژی های سرمایه گذاری انقباضی، معکوس و مومنتوم در بازار سرمایه ایران سودآور می باشد. در نهایت آن که نتایج پژوهش حاضر از توان توضیحی و قدرت پیش بینی کنندگی بیشتر بازدهی مازاد استراتژی انقباضی نسبت به استراتژی های کلاسیک برای بازدهی آتی پشتیبانی می کند. لذا سهم پژوهش حاضر، ارایه شواهدی مبنی بر کسب بازدهی مازاد و عملکرد استراتژی ترکیبی جدید به مراتب بالاتر از استراتژی های سرمایه گذاری کلاسیک اثبات شده در بازار سرمایه ایران است.