تاثیر تعارض کار- خانواده بر رضایت از زندگی با میانجیگری استرس شغلی و رضایت شغلی در تدریس حضوری و مجازی از دیدگاه استادان دانشگاه

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تعارض کار-خانواده بر رضایت از زندگی با نقش میانجی استرس شغلی و رضایت شغلی است. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری نامحدود شامل استادان دانشگاه است که تعداد384 نفر به روش دردسترس انتخاب شدند. جمع آوری داده با استفاده از پرسشنامه های الکترونیک و تحلیل آماری با نرم افزارهایSPSS وSMARTPLS3 انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که با افزایش تعارض کار-خانواده تنها در وضعیت تدریس مجازی رضایت از زندگی کاهش یافت؛ تاثیر استرس شغلی بر رضایت از زندگی در وضعیت تدریس حضوری و مجازی معنادار نبود؛ تاثیر تعارض کار-خانواده بر رضایت از زندگی با میانجی گری جزیی رضایت شغلی تنها در وضعیت تدریس مجازی معنادار بود و نقش استرس شغلی در رابطه بین تعارض کار-خانواده و رضایت شغلی به عنوان میانجی جزیی تایید شد. نتایج حاصل از مقایسه اختلاف میانگین ها نشان داد که تداخل کار با خانواده مبتنی بر اجبار در وضعیت تدریس مجازی بیشتر از حضوری بود و استادان به مراتب در شرایط بدتری قرار داشتند.