بررسی عنصر زبان در «گوساله سرگردان» از مجید قیصری (بر اساس الگوهای نوین ساختارگرایی و روایت شناسی)

گوساله سرگردان، یکی از رمان های برجسته در حوزه جنگ از مجید قیصری است. از آنجا که یکی از مهم ترین ابزارهای هر نویسنده در خلق و آفرینش هر اثر هنری زبان است، این عنصر می تواند در سبک شخصی وی تاثیر بسزایی داشته باشد. هدف از نگارش این مقاله تبیین و بررسی عنصر زبان در رمان گوساله سرگردان از مجید قیصری  براساس الگوهای نوین ساختارگرایی و روایت پردازی است. نویسنده در این مقاله به دنبال جواب این پرسش است که عنصر زبان در داستان گوساله سرگردان چگونه نمود یافته است؟ روش کار در این پژوهش، کتابخانه ای و به شیوه توصیفی تحلیلی صورت گرفته است. در این پژوهش رمان گوساله سرگردان، در سه سطح واژگانی، نحوی و بلاغی بررسی شده است. حاصل پژوهش نشان می دهد که در سطح واژگانی اتباع، ترکیبات و واژه های جفتی و قرینه دار، اصطلاحات عربی، می تواند به عنوان یکی از شاخصه های این داستان در نظر گرفته شود. در سطح نحوی افعال حرکتی، جابه جایی ارکان جمله، حذف به قرینه لفظی و معنوی، ازجمله ویژگی زبانی در این سطح است. در سطح بلاغی ایجاز، کنایه، تشبیه و ضرب لمثل بسامد زیادی دارد.