تاثیر تزریق کورتیکواستروئید با و بدون نیدل شدن بر شدت درد بیماران مبتلا به آرنج تنیس بازان: یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی

آرنج تنیس بازان به وضعیتی اطلاق می شود که به دلیل اکستانسیون بیش از حد مچ، درد در قسمت خارجی آرنج احساس می گردد. مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی تاثیر روش درمانی تزریق موضعی کورتیکواسترویید به تنهایی و یا همراه با نیدل شدن بر روی شدت درد بیماران انجام شد.

در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی می باشد، 90 بیمار (45 نفر گروه شاهد و 45 نفر گروه مورد) با آرنج تنیس بازان مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه مورد، تزریق موضعی کورتیکواسترویید همراه با نیدل شدن (حرکات متناوب سرسوزن جهت زخمی کردن کورتکس استخوان در منشاء عضله ی اکستنسور کارپی رادیالیس برویس) و در گروه شاهد، تزریق کورتیکواسترویید به تنهایی انجام گرفت. در نهایت با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری، نمره ی درد قبل از شروع درمان و سه و شش ماه بعد از درمان بین دو گروه مقایسه گردید.

میانگین سن در گروه مورد، 7/93 ± 45/17 سال و در گروه شاهد، 6/23 ± 46/62 سال بود که اختلاف مشاهده شده از نظر آماری معنی دار نبود. مقایسه ی شدت درد در دو گروه نشان داد، نمره ی شدت درد در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کمتر بود که بعد از تعدیل اثر سن و جنسیت، این ارتباط همچنان معنی دار باقی ماند. تغییرات نمره ی شدت درد در طی زمان های مختلف مطالعه در گروه های مورد مطالعه از نظر آماری معنی دار نبود.

نتایج نشان داد، تزریق موضعی کورتیکواسترویید به همراه نیدل شدن بیمار در مقایسه با تزریق کورتیکواسترویید به تنهایی، در کاهش شدت درد موثرتر می باشد.