اثر بخشی روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال بر نوروتیزم و تکانشگری بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

اختلال شخصیت مرزی یک اختلال روانی رایج است که با میزان بالای خودکشی، اختلال عملکردی شدید، نرخ بالای اختلالات روانی همراه است و با استفاده زیاد از درمان و هزینه های بالا برای جامعه مرتبط است. مطالعه حاضر با هدف اثر بخشی روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال بر روان رنجوری و تکانشگری افراد مبتلا به شخصیت مرزی انجام پذیرفت.

 این مطالعه تجربی، کاربردی و طرح آن نیمه آزمایشی از نوع تک آزمودنی A-B-A بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در بازه اردیبهشت الی خرداد 1399 که به بخش سرپایی بیمارستان روان پزشکی زارع و کلینیک خانه معنا ساری مراجعه کردند، بوده است که از مجموع 32 نفر مراجعه کننده 7 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال 4 نفر و گروه کنترل 3 نفر به روش تصادفی قرعه کشی قرار داده شدند و در طی یک سال تحت درمان قرار گرفتند. پرسشنامه ها برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های تکانشگری بارات BIS (بارات و همکاران، 2004) و پنج عامل شخصیت NEO  مک کری و کاستا، 2004 بود. برای تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات هم از روش تحلیل نمودار، تغییر پایا و درصد بهبودی، استفاده شد.

 روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال می تواند بر روان رنجوری و تکانشگری افراد مبتلا به شخصیت مرزی اثر بخش باشد.

فرجام درمان به صورت موفقیت در مقابل شکست نیست، بلکه شماری از حوزه های عملکردی است. همچنین برای تعمیم نتایج نیاز به مطالعه بیشتر است.