بررسی تجمع فلزات سنگین در رسوبات و درختان حرای منطقه حفاظت شده خورخوران

افزایش فعالیت های صنعتی و در پی آن ورود آلاینده ها (مانند فلزات سنگین) به اکوسیستم های آبی از بزرگ ترین چالش های زیست محیطی است. گیاهان نشانگر مناسبی از غلظت این فلزات در آب و رسوب اکوسیستم های آبی هستند. هدف این پژوهش، بررسی غلظت فلزات سنگین در رسوبات، ریشه، ساقه و برگ درختان حرا در منطقه حفاظت شده خورخوران به عنوان یکی از مهم ترین رویشگاه های مانگرو در خلیج فارس است. بدین منظور نه نمونه رسوب، برگ، ریشه و ساقه از این منطقه برداشت و به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین آنالیز ICP-OES شد. در تحلیل آماری نتایج از آزمون های شاپیرو، کروسکال- والیس، توکی و شاخص تجمع زیستی و ضریب انتقال استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین غلظت فلزات سنگین در نمونه های رسوب به ترتیب مختص فلزات نیکل، روی، مس و سرب و در گیاه مربوط به فلزات روی، نیکل، مس و سرب است. به طور کلی روند تجمع فلزات در رسوب و بافت های گیاه نشان دهنده افزایش غلظت فلزات در بافت گیاه با افزایش آن فلز در رسوب است. شاخص تجمع زیستی نشان داد که بیشترین و کمترین غلظت فلزات سنگین به ترتیب در ریشه و برگ است و ریشه حرا نشانگر مناسبی برای سنجش آلاینده های رویشگاه مانگرو است. ضریب انتقال فلز نیکل در ساقه و فلز مس در برگ توانایی این اندام ها برای گیاه پالایی این دو فلز را نشان داد. یافته ها نشان داد که درخت حرا برای دیگر فلزات جزء گونه های دفع کننده محسوب می شود.