تعیین نوع ذخایر مس با سنگ میزبان آتشفشانی در ناحیه معدنی کوه جارو (جنوب اشتهارد) بر اساس شواهد زمین شناسی، کانه زایی و میان بارهای سیال

ناحیه معدنی کوه جارو (ذخیره احتمالی 2 میلیون تن و عیار متوسط 3 درصد مس) با راستای شرقی- غربی در دنباله آتشفشانی مردآباد- بویین زهرا با سن ایوسن بالایی- الیگوسن، قرار دارد. سنگ های آتشفشانی ایوسن بالایی با جنس ریوداسیت، تراکی آندزیت، آندزیت و توف تراکیتی، مهم ترین میزبان های ماده معدنی هستند. کانه زایی در سه مرحله شامل: 1) پیش از کانه زایی با حضور پیریت های دانه ریز افشان، 2) کانه زایی گرمابی اصلی شامل گامه های کانه زایی رگه ای کوارتز- کالکوپیریت± بورنیت (گامه I)، کانه زایی برشی بورنیت- کالکوسیت (گامه II) و کانه زایی افشان گالن و اسفالریت (گامه III) و 3) رگه های باریت و کلسیت تاخیری رخ داده است. طبق شواهد پتروگرافی، میان بارهای سیال در کانسارهای مس کوه جارو شامل دوفازی غنی از مایع (LV)، دوفازی غنی از گاز (VL)، دارای فاز جامد هالیت (LVS) و تک فازی های مایع (L) و گاز (V)، هستند. تغییرات دمای همگن شدن در این میان بارها بین 200 تا 350 درجه سانتی گراد و محتوای شوری بین 2 تا 37 درصد وزنی معادل نمک طعام، به دست آمده است. میان بارهای سیال والد با چگالی بیش از 1 گرم بر سانتی متر مکعب و عمق تقریبی 400 متر تشکیل شدند که پس از آن، میان بارهایی با چگالی کمتر از 1 گرم بر سانتی متر مکعب و عمق کمتر از 300 متر در اثر کاهش فشار ناشی از گسلش و ورود آب های جوی کم دما، باعث وقوع فرایند اختلاط سیال و رخداد کانسنگ مس در سنگ های آتشفشانی منطقه شده اند. در مجموع کانسارهای مس کوه جارو قابل مقایسه با ذخایر مس نوع مانتو در شیلی یا مس طبقات سرخ آتشفشانی در شمال امریکا هستند.