بررسی عملکرد و سایه اندازی شناشیر و کاربرد آن در شکل گیری معماری جنوب ایران با نمونه موردی بوشهر

در این تحقیق معرفی و شناخت ارزشها و عناصر کالبدی معماری بومی بوشهر، بافت قدیمی بوشهر در استان بوشهر مورد بررسی و تحلیل قرارگرفته است. در معماری سنتی ایران توجه به مسایل اقلیمی حایز اهمیت بوده است و بر کالبد بنا تاثیر بسزایی داشته است در این راستا نمونه های با ارزش معماری مسکونی بافت قدیم بوشهر به عنوان مجموعه های با هویت مورد بررسی قرار گرفته است. ایجاد تراسهای چوبی یا شناشیرها از جمله تدابیری است که برای سایه اندازی بر روی بازشوهای غربی ساختمانها در بافت قدیمی شهر بوشهر مورد استفاده قرارگرفته اند.

روش تحقیق کیفی و راهبرد نمونه موردی بهره برده شد. در این راستا در گام نخست برای بررسی تاریخچه شناشیر از منابع کتابخانه ای برای گردآوری اطلاعات بهره جسته شد. در گام دوم به هدف بررسی سایه اندازی شناشیر و اجزای کالبدی آن با بررسی اسناد کتابخانه ای و میدانی جمع آوری داده ها انجام شد. روش تحقیق حاضر تحقیقات میدانی و شبیه سازی رایانهای با کالیمت استودیو و داده ها مربوط به تابش خورشید در طول سال نگاشته شده است.

این مقاله با هدف عملکرد سایهاندازی شناشیرهای ضلع غربی و میزان ورود نور به فضای داخل است.

این تحقیق در بخشی از منطقه گرم و مرطوب ایران انجام شد که معماری بافت قدیمی آن، کامال با اقلیم محیط طبیعی پیرامون سازگار بوده و از شناشیرها به عنوان آرایه های معماری بومی و سیمای شهری یاد میشود که به لحاظ عملکردی، وظیفه اصلی آنها سایه اندازی بر روی بازشوها است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که عملکرد شناشیرها سایه اندازی روی جداره بازشوها خواهد بود و استفاده از آنها را در معماری و سیمای شهری معاصر بوشهر امکان پذیر می سازد.