بررسی تاثیر علف کش های گلایفوسیت، گلایفوزینات آمونیوم و بیس پیریباک سدیم به کار رفته در کنترل گیاه سنبل آبی بر فراوانی و تنوع جوامع پلانکتونی

گیاه سنبل آبی بومی آمازون بوده و یکی از بدترین گونه های مهاجم در جهان به شمار می رود. این گیاه از سال 1390 به بعد اکثر عرصه های آبی شمال کشور را اشغال نمود. استفاده از علف کش ها به عنوان یکی از روش های کنترل گیاه، رایج بوده و تلاش می گردد تا فرمولاسیونی با کمترین تاثیر بر محیط زیست انتخاب گردد. در این مطالعه سه نوع علف کش گلایفوسیت، گلایفوزینات آمونیوم و بیس پیریباک سدیم برای کنترل گیاه سنبل آبی مورد استفاده قرار گرفت و اثرات استفاده از آنها روی فراوانی و تنوع جوامع پلانکتونی مورد بررسی قرار گرفت. گلایفوسیت روی سنبل آبی اثرمهار کنندگی فوری داشته درحالی که دو علف کش دیگر در زمان طولانی تری اثر داشتند. نتایج بررسی نشان داد که حدود 90 درصد فراوانی فیتوپلانکتون مربوط به شاخه دیاتومه ها و حدود 71 درصد فراوانی زیوپلانکتون مربوط به راسته پروتوزوآ بود. تنوع جنس های فیتو و زیوپلانکتونی بعد از اعمال تیمار تغییری نداشته و تعداد جنس ها در استخرهای شاهد تقریبا ثابت بود. در انتهای دوره فراوانی فیتوپلانکتون با اعمال تیمارها به ویژه در تیمار رانداپ وضعیت بهتری داشت. غلظت مورد استفاده علف کش ها علاوه بر اثر گذاری مطلوب روی گیاه سنبل آبی تاثیر منفی معنی داری بر تنوع و فراوانی جوامع پلانکتونی نداشت.