بهره گیری از ابعاد موقعیت در برنامه درسی آموزش دینی

با توجه به اینکه بهره‏ گیری از ابعاد یک موقعیت در رشد و شکل‏ گیری افکار، بسیار موثر واقع می شود، هدف اصلی این پژوهش، واکاوی نظرهای متخصصان علوم دینی و تربیتی، و تجارب زیسته آموزگاران درخصوص نقش موقعیت‏ های آموزش دینی در دوره دوم دبستان است و بدین منظور، از مصاحبه نیمه‏ ساختاریافته با متخصصان و آموزگاران استفاده کرده ایم. تجزیه‏ وتحلیل اطلاعات با استفاده از روش کدگذاری و مقوله‏ بندی صورت گرفته است. یافته های حاصل از مصاحبه با متخصصان به‏ صورت اصول ناظر بر انتخاب بهینه موقعیت‏ های آموزش دینی تدوین شده که خود مشتمل بر سه قسم است: مغتنم شمردن فرصت ها، درگیری شناختی و عاطفی در موقعیت، و جذابیت و توسعه بخشی موقعیت ها. براساس تجارب آموزگاران، ابعادی از موقعیت که باید از آن‏ها در اجرای برنامه درسی آموزش دینی استفاده شود، به هشت مقوله تقسیم می شوند: موقعیت ‏های برهم زننده عادت‏ها و نظم طبیعی، موقعیت‏ های برانگیزاننده عواطف و احساسات، موقعیت‏ های برانگیزاننده اندیشه و تعقل، موقعیت‏ ها و فعالیت‏ های جمعی، موقعیت‏ های غیررسمی، موقعیت‏ های زمان بروز مسایل و چالش‏ های اخلاقی، موقعیت‏ های زمان بروز پدیده‏ های طبیعی، و موقعیت‏های اماکن و آثار تاریخی.