پیش بینی اختلال پرخوری بر اساس نشانه های افسردگی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری روان شناختی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

دیابت نوع 2 بیش از90% بیماران دیابتی را شامل می شود که علاوه بر عوارض جسمانی، با مشکلات روان شناختی مانند اختلال پرخوری، همراه هست. تشخیص اختلال پرخوری و درمان آن می تواند بسیاری از بیماری های همراه و دیابت نوع 2 را بهبود بخشد. لذا این پژوهش با هدف پیش بینی اختلال پرخوری در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بر اساس نشانه های افسردگی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری روان شناختی انجام شد.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد که بر روی 102 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع 2 از طریق همکاری مراکز مرتبط با بیماری دیابت و اطلاع رسانی از طریق شبکه های مجازی به شیوه هدفمند انجام گرفت. ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه پرخوری گورمالی و همکاران (1982)، افسردگی بک و همکاران (1996)، پذیرش و عمل بوند و همکاران (2011) و دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رومر (2004) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار  SPSS  نسخه 22  و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.

یافته های حاصل نشان دادند که نشانه های افسردگی، تنظیم هیجان و انعطاف پذیری روان شناختی در سطح معنی داری (001/0>p)  قادر به پیش بینی اختلال پرخوری هستند. از میان متغیرهای پیش بین، نشانه های افسردگی با پیش بینی 33 درصد از واریانس اختلال پرخوری، بهترین پیش بینی کننده بود (001/0>p).

شناسایی زودهنگام و درمان نشانه های افسردگی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2، می تواند سبب کاهش بیشتر اختلال پرخوری در این افراد شود.