مقایسه اثربخشی درمان هیجان محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودتنظیمی هیجانی، بهزیستی روانشناختی و تاب آوری زوجین

هدف  پژوهش حاضر  مقایسه اثربخشی درمان هیجان محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودتنظیمی هیجانی، بهزیستی روانشناختی وتاب آوری  زوجین بود.

روش پژوهش از نوع نیمه تجربی  و کاربردی است که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و پیگیری 3 ماهه انجام شد. جامعه آماری در پژوهش حاضر، تمامی زوجین دارای ناسازگاری زناشویی ساکن شهر قم بود . روش نمونه گیری به صورت در دسترس، در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه می باشد. پس از تعیین و جای گزینی تصادفی گروه‏های آزمایش و گواه (2 گروه آزمایش و گروه گواه)، درمان هیجان محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، هر کدام به صورت 8 جلسه و هر جلسه به مدت 1 ساعته (60 دقیقه ‏ای) بر روی گروه های آزمایش اعمال شد و یک هفته پس از اتمام جلسات درمان، از گروه‏های آزمایش و گواه، پس آزمون به عمل آمد.. ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان (گرتز و رومر/2004)، پرسشنامه بهزیستی روان‏شناختی- فرم کوتاه (ریف/2002) بوده اند.

در نهایت این نتیجه حاصل شده است که خودتنظیمی هیجانی ، بهزیستی روانشناختی و تاب آوری زوجین شرکت کننده در درمان هیجان محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با گروه گواه تفاوت معناداری دارد و زوجین شرکت کننده در درمان هیجان محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با گروه گواه تفاوت معناداری دارد .