کنترل شیمیایی بیماری مرگ گیاهچه خیار ناشی از قارچ Pythium aphanidermatum

بوته میری خیار، ناشی از (Edson) Fitzp  Pythium aphanidermatum</em>از جمله بیماری‏ هایی است که با مهیا شدن عوامل محیطی به خصوص رطوبت بالا، دمای مطلوب و عدم رعایت تناوب کشت، همواره ظاهر می‏ شود. با توجه به اهمیت این بیماری، اثر قارچ کش‎ های پروپاموکارب هیدروکلرید (پروپلانت (722 SL، متالاکسیل (ریدومیل (GR 5% و بردوفیکس18%)  (SC، در خزانه و گلخانه، در کنترل این بیماری بررسی شد. تاثیر قارچ‎ کش پروپاموکارب هیدروکلرید با دز های 75/.، 1 و 25/1 در هزار، در مقایسه با قارچ ‏کش متالاکسیل گرانول به میزان 5/2 گرم در متر مربع و بردوفیکس به میزان 5 میلی لیتر در هزار و شاهد بدون قارچ کش، در قالب طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه واریانس ساده و مرکب داده انجام شد. تجزیه آماری، به صورت ساده و مرکب با نرم افزار  SASانجام شد. نتایج نشان داد که قارچ ‏کش ‏ها در دوز های مختلف مورد استفاده، از نظر درصد مرگ گیاهچه ناشی از بیماری بوته میری خیار در خزانه و گلخانه تفاوت معنی دار داشتند. در خزانه، قارچ کش پروپاموکارب هیدروکلرید، به میزان یک میلی لیتر در هزار با 62/7 درصد مرگ گیاهچه، بیش ترین اثر را درکاهش بیماری داشت و قارچ‏ کش بردوفیکس، با 50/41 درصد مرگ گیاهچه کم ترین تاثیر را در مقایسه با سایر قارچ کش-‏ها و شاهد نشان داد. در آزمایش گلخانه نیز کم ترین و بیش ترین درصد مرگ گیاهچه مربوط به تیمار پروپاموکارب هیدروکلرید با دوز 75 0 میلی لیتر در هزار و متالاکسیل بادوز 5/2 گرم در متر مربع، به ترتیب با 75/3 و 00/45 درصد مرگ گیاهچه بود