اثر تمرین هوازی و ملاتونین بر بیان ژن COX-2 در بافت نخاع و پاسخ های رفتاری درد نوروپاتیک در مدل موش صحرایی دیابتی

التهاب عصبی نقش مهمی در پیدایش بسیاری از تغییرات نورولوژیک در بیماران دیابتی ایفا می کند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و ملاتونین بر بیان COX-2 در بافت نخاع و هم چنین پاسخ های رفتاری به درد ناشی از نوروپاتی دیابتی در مدل موش صحرایی می باشد.

چهل سر موش صحرایی نر ویستار 8 هفته ای (محدوده وزنی 11/3±204 گرم) به طور تصادفی در پنج گروه 8 سری، شامل: نوروپاتی دیابتی (تزریق درون صفاقی 50 میلی گرم استرپتوزوسین/کیلوگرم وزن بدن)، نوروپاتی دیابتی و مصرف ملاتونین (تزریق10 میلی گرم ملاتونین/کیلوگرم وزن بدن، روزانه به مدت 6 هفته)، نوروپاتی دیابتی و تمرین (30 دقیقه تمرین هوازی با شدت 15 متر در دقیقه، 5 روز در هفته به مدت 6 هفته)، نوروپاتی دیابتی همراه با مصرف ملاتونین و تمرین، و شاهد قرار گرفتند. پس از تایید ایجاد نوروپاتی دیابتی توسط آزمون های رفتاری، برنامه ی تمرین و مصرف مکمل اجرا گردید. میزان بیان ژن COX-2 در بافت نخاع با روش Real-time PCR اندازه گیری شد. از آزمون آنالیز واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی برای تحلیل آماری استفاده گردید.

تمرین و ملاتونین موجب کاهش حساسیت سیستم عصبی به هایپرآلژزیا حرارتی و آلودینیای مکانیکی در گروه های نوروپاتی دیابتی همراه با تمرین و ملاتونین گردید (0/026=P). تمرین هوازی به همراه ملاتونین باعث کاهش معنی دار میزان بیان ژن COX-2 نسبت به گروه نوروپاتی دیابتی شد (0/001=P).

تمرین هوازی همراه با تزریق ملاتونین می تواند میزان بیان ژن COX-2 را کاهش و حساسیت نوسیسپتورها به عوامل درد زا را بهبود بخشد. پیشنهاد می شود از تمرین هوازی به همراه مصرف ملاتونین به منظور کاهش درد نوروپاتیک استفاده شود.