عوامل تاثیرگذار در ایمنی زایی علیه آنتی ژن گروه خونی Kell در محیط کشت

ایمنی زایی در آزمایشگاه، امکان پذیر می باشد. در این روش سلول های تک هسته ای خون محیطی، جداسازی شده و با فاکتورهای لازم جهت ایمنی زایی در محیط کشت مواجه می شوند. در این مطالعه، به دنبال شناخت فاکتورهای مختلف و عوامل دخیل در فرآیند ایمنی زایی لنفوسیت های B در آزمایشگاه به عنوان مرحله مقدماتی در ایجاد آنتی بادی بر علیه آنتی ژن گروه خونی Kell بودیم.

در یک مطالعه تجربی، آنتی ژن Kell از کیسه های خون کامل Kell+ جداسازی و تخلیص شد. سلول های تک هسته ای خون محیطی از کیسه های خون کامل Kell- با استفاده از روش گرادیان دانسیته، جداسازی شدند و پس از مواجهه با ال لوسیل ال لوسین متیل استر، با کلیه فاکتورهای لازم جهت ایمنی زایی در محیط کشت با غلظت مناسب از آنتی ژن، ادجوانت و سیتوکاین های اینترلوکین 4 و اینترفرون گاما مواجه گردیدند. پس از 11-7 روز، سوپ روبی سلول ها از نظر تولید آنتی بادی با روش حساس الایزا بررسی شدند.

مطلوب ترین شرایط کشت به منظور ایجاد ایمنی زایی و تولید آنتی بادی اختصاصی Anti-Kell ، مواجهه سلول های تک هسته ای با غلظت 25/0 میلی مولار LLME و به کارگیری 1000-500 نانوگرم در میلی لیتر آنتی ژن Kell به همراه 10 میکرولیتر MLC (Mix lymphocyte culture) است. میانگین جذب نوری در طول موج 450 نانومتر که بیانگر تولید آنتی بادی اختصاصی علیه آنتی ژن Kell می باشد، در این حالت 03/0 ± 052/2  به دست آمد.

بر اساس مطالعه انجام شده، انجام ایمنی زایی در محیط کشت علیه آنتی ژن Kell امکان پذیر می باشد و می توان با به کارگیری عوامل مختلف، تحریک سلول های تولیدکننده Anti-Kell در محیط کشت را بهینه سازی کرد.