اثر بی کربنات آب آبیاری بر کلروز برگی، رنگدانه های فتوسنتزی و جذب آهن دانهال های کیوی فروت.

 در تاک های کیوی فروت، غلظت بالای بی کربنات آب آبیاری یا خاک، یکی از عوامل محدود کننده رشد و تولید می باشد. میزان بالای بی کربنات آب آبیاری باعث قلیاییت خاک شده و قابلیت دسترسی ریشه ها به عناصر غذایی از جمله آهن را کاهش می دهد. کمبود آهن در تاکستان های کیوی، باعث زردی برگ ها و در ادامه میوه ها می شود. میوه های دچار کمبود آهن، مزه نامطلوب و ماندگاری پایینی دارند. کمبود آهن معمولا در ماه های خرداد و تیر همزمان با افزایش دور آبیاری، شدیدتر می شود. کشت پایه های مناسب که تحمل بالایی به قلیاییت خاک داشته باشد، یک استراتژی مناسب برای غلبه بر این مشکل است. بنابراین، در این پژوهش واکنش دانهال های جمعیت های مختلف بذری کیوی از گونه های متفاوت نسبت به بی کربنات آب آبیاری بررسی شدند.

در این پژوهش، تاثیر غلظت های مختلف یون بی کربنات آب آبیاری در چهار سطح (صفر، 170، 350 و 550 میلی گرم در لیتر) بر روی میزان کلروز برگی و جذب آهن دانهال های شش جمعیت کیوی فروت (Green 11، Bruno، Red 2، Red 6، Red 22 وBaby Kiwi) از سه گونه مختلف (Actinidia deliciosa، A. chinensis و A. arguta) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و هر تکرار شامل یک گلدان حاوی یک دانهال در گلخانه های تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان بررسی شد. آبیاری دانهال ها با سطوح مختلف بی کربنات به مدت شش هفته و با فاصله هر سه روز یکبار بر مبنای نیاز آبی دانهال ها تحت شرایط دمایی و رطوبتی در نظر گرفته شده برای رشد مطلوب آن ها، انجام شد. صفاتی مانند درصد ریزش برگ ها، قطر ساقه، درصد کلروز، درصد نکروز، میزان کلروفیل a، b، کلروفیل کل، کاروتنویید ها و مقدار آهن برگ ها اندازه گیری شدند.

نتایج نشان داد که افزایش میزان بی کربنات آب آبیاری سبب ریزش برگ می شود. در مقایسه با شاهد، بیشترین درصد ریزش برگ ها در دانهال های Baby kiwi (6/16درصد) از گونه A. arguta و کمترین درصد ریزش برگ در دانهال های Bruno (19/1 درصد) از گونه A. deliciosa مشاهده شد. نوع ژنوتیپ، سطوح مختلف بی کربنات و برهمکنش آن ها روی درصد تغییرات قطر ساقه اثر معنی داری نشان نداد. دانهال های Red2 از گونه A. chinensis بیشترین شدت کلروز برگی (46/38 درصد) را داشتند و کمترین درصد کلروز در Green11 از گونه A. deliciosa (95/6 درصد) مشاهده شد. با افزایش میزان بی کربنات آب آبیاری، درصد نکروز برگ ها نیز افزایش یافت. محتوای کلروفیل ها و کاروتنوییدهای کل برگ تمامی ژنوتیپ های کیوی با افزایش میزان بی کربنات آب کاهش معنی داری پیدا کرد. همچنین، مقدار آهن برگ در همه ژنوتیپ های کیوی با افزایش میزان بی کربنات آب آبیاری بطور معنی داری کاهش پیدا کرد. کمترین درصد کاهش آهن برگ در سطوح 170، 350 و 550 میلی گرم در لیتر بی کربنات آب آبیاری نسبت به شاهد به ترتیب با 28/3، 29/4 و 72/4 درصد در دانهال های Bruno مشاهده شد. نتایج همچنین نشان داد بین مقدار آهن برگ با محتوای کلروفیل ها، درصد کلروز و درصد نکروز، همبستگی معنی داری وجود دارد.

در مجموع، دانهال های Bruno به دلیل درصد ریزش برگ کمتر و میزان جذب آهن بالاتر در مواجه با بی کربنات بالای آب و خاک، می تواند به عنوان پایه برتر برای کشت توصیه شود.