تاثیر یک دوره تمرین بر عوامل میتوفاژی میتوکندری در موش های صحرایی نر چاق

میتوفاژی می تواند به کنترل کیفیت میتوکندری کمک کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین بر عوامل میتوفاژی میتوکندری در موش های صحرایی نر چاق بود.

در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر (میانگین وزن20±120 گرم) پس از القاء چاقی با رژیم غذایی پرچرب (به مدت 10 هفته)، 8 سر موش صحرایی از گروه رژیم غذایی پرچرب (O) و 8 سر موش صحرایی گروه رژیم غذایی استاندارد (C) برای بررسی القای چاقی تشریح شدند و سایر موش های صحرایی چاق به طور تصادفی به 3 گروه کنترل چاق (OC)، تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) و تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) تقسیم شدند. HIIT شامل 10 مرتبه فعالیت 4 دقیقه ای با شدت 90-85 درصد VO2max و دفعه های استراحت فعال 2 دقیقه ای و برنامه MICT نیز 5 جلسه در هر هفته با شدت 70-65 درصد VO2max به مدت 12 هفته اجرا شد. سطوح bcl2 و پارکین با استفاده از روش الکتروفورز ژل و وسترن بلات اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری 05/0P≤  تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد هر دو مداخله تمرین HIIT و MICT به افزایش معنا دار bcl2 و پارکین عضله نعلی نسبت به گروه کنترل منجر شدند (05/0<P). تفاوت معنا داری بین دو گروه HIIT و MICT در سطوح  bcl2و پارکین رت های چاق وجود نداشت (05/0<P).

با توجه به نتایج، به نظر می رسد که HIIT و MICT می توانند به کاهش تخریب و اختلال میتوکندری در عضله اسکلتی طی چاقی کمک کنند.