مقایسه تاثیر تمرین TRX و مقاومتی سنتی بر سطح سرمی برخی از آنزیم های کبد در زنان غیرفعال

کبد از حساس ترین بافت های هدف فشار اکسایشی ناشی از تمرین می باشد و آمینوترانسفراز های کبدی، شاخص های حساسی برای تعیین آسیب دیدگی سلول های کبدی هستند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین TRX و مقاومتی سنتی بر برخی از آنزیم های کبد (آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز) در زنان غیرفعال انجام گرفت.

در این پژوهش که به روش نیمه تجربی انجام شد، 28 دختر غیرفعال با میانگین سن41/1±07/21 سال و شاخص توده بدن 25/4±52/22 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی در سه گروه تمرین TRX، تمرین مقاومتی سنتی و کنترل قرار گرفتند. گروه های تجربی، تمرین مقاومتی سنتی وTRX  را سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته با شدت 65 - 80 درصد یک تکرار بیشینه اجرا کردند، در حالی که گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی در مدت زمان اجرای پژوهش شرکت نکرد. نمونه های خونی قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین از تمام آزمودنی ها گرفته شد و برای بررسی سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های شاپیرو-ویلک، تی وابسته و تحلیل واریانس یک سویه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و سطح معنی داری 05/0P< در نظر گرفته شد.

نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که تفاوت معنا داری در میزان سرمی آنزیم های AST و ALT از مرحله پیش آزمون به پس آزمون در گروه های TRX، مقاومتی سنتی و کنترل وجود نداشت (05/0>p). همچنین تفاوت بین گروهی در هیچ یک از عوامل مشاهده نشد (05/0>p).

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته تمرین TRX و مقاومتی سنتی بر سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) زنان غیرفعال اثر معناداری ندارد. بنابراین، اثرات اجرای تمرین TRX  و مقاومتی سنتی بر شاخص های آنزیمی کبد یکسان بود و بین این دو نوع روش تمرینی تفاوتی مشاهده نشد.