تاثیر تمرین تناوبی با دو شدت متفاوت بر تری گلیسرید لیپاز بافت چربی و پری لیپین5 بافت چربی احشایی موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2

 اطلاعات محدودی در زمینه ی اثر تمرینات ورزشی بر متابولیسم بافت چربی وجود دارد. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین تناوبی با دو شدت متفاوت بر تری گلیسرید لیپاز بافت چربی و پری لیپین5 بافت چربی احشایی موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در دو گروه سالم و مبتلا به دیابت قرار گرفته و سپس موش های مبتلا به دیابت به صورت تصادفی به گروه های شاهد مبتلا به دیابت و دو گروه تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط تقسیم شدند تا مطالعه ی حاضر روی 4 گروه (هر گروه 8 سر) انجام شود. تمرین در گروه متوسط با 70-65 درصد و در گروه شدت بالا با 90-85 درصد، حداکثر اکسیژن مصرفی در طول هشت هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین نوبت تمرین، موش ها با تزریق داخل صفاقی ترکیبی از کتامین و زایلازین بیهوش و بافت چرب احشایی آن ها برداشته شد. بیان پروتیین پری لیپین 5 و تری گلیسرید لیپاز بافت چربی با تکنیک وسترن بلات به دست آمد. داده ها با آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey آنالیز شدند.

نتایج آزمون تعقیبی بیانگر کاهش معنی دار پری لیپین 5 در گروه تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط، نسبت به گروه شاهد مبتلا به دیابت بود. در حالی که بین گروه تمرینی با شدت بالا و با شدت متوسط، تفاوت معنی دار وجود نداشت. نتایج آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که بین گروه های مطالعه در مقادیر تری گلیسرید لیپاز بافت چربی، تفاوت معنی داری وجود نداشت.

هر دو پروتکل تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط باعث کاهش مقادیر بافتی پری لیپین 5 در موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 می شوند.