مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با معنادرمانی بر پریشانی روان شناختی و امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان سینه با پیگیری سه ماهه

تشخیص سرطان سینه مشکلات روان شناختی زیادی را به وجود می آورد. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد با معنادرمانی بر پریشانی روان شناختی و امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه بود.

پژوهش حاضر از نوع آزمایشی و طرح مطالعه از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری شامل تمامی مراجعان بیمار مبتلا به سرطان سینه بیمارستان امام رضا (ع) شهر کرمانشاه در سال 1399 بودند که از طریق نمونه گیری هدفمند 30 نفر از بیماران به صورت تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه درمان پذیرش و تعهد، معنادرمانی و گروه شاهد قرار گرفتند. مداخله پذیرش و تعهد و مداخله معنادرمانی هر کدام 8 جلسه بودند که به صورت گروهی و هفتگی برای گروه های آزمایش اجرا شدند. برای ارزیابی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه پریشانی روان شناختی و پرسشنامه امید به زندگی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی با کمک نرم افزار SPSS-21 انجام شد.

نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در بین اثرات درمان پذیرش و تعهد، معنادرمانی و گروه شاهد در متغیر پریشانی روان شناختی در سطح معناداری (023/0)P و مولفه های امید به زندگی در سطوح معناداری (005/0)P تا (026/0)P وجود دارد. همچنین نتایج آزمون های تعقیبی بیانگر آن است که درمان پذیرش و تعهد نسبت به معنادرمانی و گروه شاهد، بیشترین اثرات درمانی را بر بهبود پریشانی روان شناختی و امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان سینه داشته است. پیگیری سه ماهه نشانگر پایداری نسبی نتایج مطالعه بود.

درمان پذیرش و تعهد بیشتر از معنادرمانی باعث کاهش پریشانی روان شناختی و ارتقای امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان سینه می شود.