تحلیل گفتمان مبانی معنویت گرایی فرادینی در طب مکمل

معنویت گرایی فرا دینی با داعیه تامین نیازهای معنوی، ارتقای سلامت معنوی، امیدبخشی، نشاط، معنا بخشی به زندگی، رهایی از بی هدفی، اصلاح ارتباط انسان با طبیعت و جامعه، ایجاد انگیزه، با نوعی معنویت خودساخته، التقاطی و درونی به دنبال آرامش و رضایت باطن به سبک فردی است. این مطالعه با هدف تبیین مبانی معنویت گرایی فرا دینی انجام شد.

این تحقیق کیفی در سال1400 با روش عملیاتی تحلیل گفتمان انجام شد تا ارتباط معنایی وثیق تری میان محتوا و فهم گفتمان معنویت گرایی جدید ایجاد کند و شیوه ای از درک و فهم متن، زمینه و فرامتن را فراهم کند. تحقیق شامل تبیین: گفتمان برون متن، گفتمان درون متن و شناخت مبانی، فضای ارتباطی (بینامتنی(، فضای معنایی متن و جهت گیری و گرایش گفتمان، فضای ساختاری متن بود.

فضای فراگفتمانی نشانگر شکل گیری این گفتمان در کشف تاثیر معنویت بر سلامت و زندگی انسان، فضای گفتمانی، جهان بینی پانتییستی و رویکرد مونیستی به جهان و حاکمیت درون گرایی و دنیاگرایی در مبانی، فضای بینامتنی، نشانگر داعیه تاثیر در تسکین آلام بشر، فضای معنایی نشانگر تفاوت در جهت گیری و گرایش این گفتمان با معنویت دینی. فضای ساختاری نشانگر، نقش موثر رسانه، فضای مجازی و هنر در گسترش گفتمان بود.

معنویت گرایی فرادینی در روش های طب مکمل، معرفی شدند. لازم است که مسلمانان و سیاست گذاران امر سلامت معنوی جامعه، به تفاوت مبانی این معنویت گرایی با معنویت دینی توجه کنند