مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر دلزدگی و تعارضات زناشویی مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره گرگان

دلزدگی و تعارضات زناشویی پدیده ای شایع است که باعث سست شدن روابط و افزایش مشکلات زناشویی می شود.

پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر دلزدگی و تعارضات زناشویی مراجعه کنندگان متقاضی طلاق بود.

روش پژوهش نیمه‎آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی مراجعه کنندگان متقاضی طلاق در سال 1399 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 45 نفر در سه گروه درمان پذیرش و تعهد (15نفر)، طرحواره درمانی (15نفر) و گروه گواه (15نفر) جایگزین شدند. گروه های آزمایش تحت درمان پذیرش و تعهد (12 جلسه 90 دقیقه ای)، طرحواره درمانی (12جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفتند. گروه گواه در طی این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای گردآوری داده ها از مقیاس دلزدگی پاینز (1996) و پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی (MCQ-R) استفاده شد. یافته ها با نرم افزار SPSS نسخه 20 در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد به همین منظور برای پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.

 نتایج نشان داد که هر دو درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (F=78/59, P<0/01) و طرحواره درمانی (F=4/40, P<0/01) بر دلزدگی زناشویی و تعارضات زناشویی موثر است. نتیجه مقایسه دو مداخله نیز نشان داد که طرحواره درمانی نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دارای اثربخشی بیشتری در کاهش دلزدگی (F=13/60, P<0/01) و تعارضات زناشویی (F=29/93, P<0/01) بود.

 براساس نتایج درمان های اکت و طرحواره درمانی می تواند نقش مهمی در کاهش دلزدگی و تعارض زناشویی زوجین داشته باشد؛ بنابراین پیشنهاد می شود از این روش ها در کنار سایر روش های درمانی در جهت بهبود رضایت زناشویی و کاهش دلزدگی تعارض زناشویی زوجین استفاده شود.