آسیب شناسی مرجعیت علمی بخش پزشکی کشور

در این مقاله ضمن مرور موانع رشد پایدار علوم پزشکی کشور به تحلیل برخی از عوامل بازدارنده رشد و توسعه علم پزشکی و نرسیدن کشور به جایگاهی که در دوران باستان در جهان داشته، پرداخته شده است.

از روش بحث و مذاکره جمعی از صاحبنظران با تخصص در زمینه های مختلف و استفاده از جمع بندی و خلاصه نتایج حاصل و همچنین مطالعه برخی از مقالات منتشر شده، در تهیه این مقاله استفاده شده است.

به 18 مورد از عواملی که بر جلوگیری از رشد و توسعه و ارتقای علم پزشکی اثر منفی دارند اشاره شده است که به طور خلاصه عبارتند از: بی توجهی به معیارهای ارزشی اسلامی ایرانی در آموزش و پژوهش و فرهنگسازی، توجه به آمار کمی به جای اهمیت دادن به کیفیت، بهای کافی ندادن به فرهیختگان و نخبگان حوزه بهداشت و سلامت، ضعف برنامه ریزی در ایجاد رشته های مشترک بخش سلامت، کم توجهی به تامین عوامل حفظ سلامت و پیشگیری های لازم برای بیمار نشدن، نداشتن ارتباط و همکاری کافی با مراکز آموزش و تحقیق و درمان کشورهای پیشرفته، فراهم نکردن زیر ساخت ها و شرایط لازم برای جذب دانشجویان پزشکی از کشورهای منطقه، استفاده نکردن از متخصصان ایرانی مقیم کشورهای دیگر، توجه کافی نداشتن به زیرساخت های لازم برای داشتن یک الگوی جامعه سلامت محور و سلامت عدالت محور، وجود ضعف در سیستم تولید، توزیع، قیمت گذاری و مصرف و استفاده از طرح ژنریک دارو، نداشتن زیرساخت های استفاده بهتراز توانایی سیستم سلامت برای مردم کشورهای منطقه، وجود ضعف هایی در مدیریت سیستم بهداشت کشور و یکپارچه سازی مراجع تصمیم گیری به ویژه در دوران هایی مشابه همه گیری کووید 19، نیاز به کانال های آموزشی و اطلاع رسانی مورد اعتماد مردم برای بهداشت، درمان و مراقبت های لازم در دوره های خاص، ضرورت سیاست گذاری و قانون گذاری بهتر نسبت به امور مربوط به بهداشت، درمان و تامین سیستم آموزشی اجرایی مطمین، کم بها دادن به ابعاد سلامت روانی و سلامت اجتماعی معنوی، ضرورت موضع گیری در ارتباط با ترویج خرافات و نظرات غیرعلمی، ضعف بینش آینده نگری در امور آموزش، پژوهش و پیشگیری و درمان

برای مرجع شدن علم پزشکی در منطقه و جهان و استفاده بهینه از بودجه و امکانات برای رشد سریعتر جامعه علمی پزشکی و رسیدن به جایگاه تاریخی خود در جهان، توجه به موارد یاد شده فوق ضروری است.