بررسی موانع و ارائه مدل مناسب برای برقراری مدیریت کیفیت جامع: مطالعه موردی در بیمارستان ها

مدیریت کیفیت جامع، یکی از ابزارهای مناسب ایجاد تغییرات ساختاری در بیمارستان ها و از مهمترین فلسفه ها برای افزایش اثربخشی سازمان پویا و هدفمند در محیط رقابتی است. هدف این مطالعه بررسی موانع برقراری مدیریت کیفیت جامع در بیمارستان های شهر کرمان بود.

مطالعه توصیفی- همبستگی حاضر، در سال 99-1398 به بررسی موانع استقرار مدیریت کیفیت جامع در بیمارستان های شهر کرمان پرداخت. 377 نفر از مدیران و کارشناسان، کارکنان درمانی، اداری و مالی بیمارستان ها ازطریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه موانع اجرای مدیریت کیفیت جامع بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار)، استنباطی (آنالیز واریانس) و نرم افزار SPSS استفاده شد.

بیشترین افراد، زن بودند (67/3 درصد). میانگین کل موانع اجرای مدیریت کیفیت جامع در بیمارستان ها 94/38±3/1 بود. بیشترین میانگین مربوط به موانع فرهنگی و کارکنان (1/16±4/42) بود. بین موانع فرهنگی و کارکنان، موانع مربوط به زیرساختار و موانع مدیریتی با تحقق مدیریت کیفیت جامع با بیش از 99 درصد اطمینان رابطه معناداری وجود داشت. مقدار استاندارد شده تاثیر بعد سازمانی بر موانع فرهنگی و کارکنان 0/19، موانع سازمانی بر موانع مربوط به زیرساختار 0/51، موانع سازمانی بر موانع مدیریتی 0/30 بود. این ارتباطات از نظر آماری معنادار بود. میان موانع فرهنگی و کارکنان، موانع زیرساختار و موانع مدیریتی نسبت به تحقق اجرای مدیریت کیفیت رابطه معناداری وجود داشت.

مطالعه حاضر نشان داد بیشترین موانع استقرار مدیریت کیفیت جامع در بیمارستان های شهر کرمان، موانع فرهنگی و کارکنان بودند. بنابراین مدیران بیمارستان ها باید برای شناخت این موانع مدیریتی و رفع آنها تلاش کنند.