اثر تمرینات مقاومتی بر سطح سرمی ویسفاتین، مقاومت به انسولین، گلوکز و برخی شاخص های ترکیب بدنی در نوجوان چاق

به نظر می رسد چاقی منجر به التهاب و نقص در عملکرد انسولین می شود. ورزش با تحریک ویسفاتین می تواند نقش شبه انسولینی داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ده هفته تمرین مقاومتی بر سطح سرمی ویسفاتین و مقاومت به انسولین در نوجوانان چاق بود. در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 16 نفر از نوجوانان پسر چاق با میانگین سن (61/0±94/17) سال و شاخص توده بدنی بین 30 تا 35kg/m2 ، به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی، به تساوی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. گروه تمرین، برنامه تمرین مقاومتی را با شدت 40 تا 85 درصد 1RM، سه جلسه در هفته، به مدت ده هفته اجرا کردند. قبل از شروع برنامه تمرینی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین مقادیر ویسفاتین، شاخص های قندی و ترکیب بدنی اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری 05/0 P<انجام شد تحلیل داده ها نشان داد که بعد از ده هفته تمرین مقاومتی، سطح سرمی ویسفاتین پلاسما (001/0=P، 81/375=F)، مقاومت به انسولین (001/0=P، 87/196=F)، انسولین (001/0=P، 62/325=F)، گلوکز (001/0=P، 99/66=F) و درصد چربی (03/0=P، 57/5=F) در گروه تجربی نسبت به کنترل به طور معنی داری کمتر است. هرچند وزن (15/0=P، 26/2=F) و شاخص توده بدن (20/0=P، 81/1=F) در مقایسه بین گروهی با کاهش همراه بود، اما معنی دار نشد. به نظر می رسد تمرینات مقاومتی با اثر بر ویسفاتین پلاسما و تقویت عملکرد شبه انسولینی آن، می تواند در بهبود شاخص های قندی و ترکیب بدنی در افراد چاق موثر باشد.