سازگاری های تحریکی و مهاری مسیر قشری- نخاعی در تغییرات قدرت ناشی از تمرین مقاومتی در افراد تمرین نکرده بر مبنای تحریک مغناطیسی فراجمجمهای

با توجه به نقش سازگاری های عصبی در مراحل اولیه تمرین مقاومتی، هدف از تحقیق حاضر تعیین سازگاری های مسیر تحریکی و مهاری قشری- نخاعی دو عضله موافق (دوسر بازویی) و مخالف (سه سر بازویی) به دنبال چهار هفته تمرین مقاومتی با استفاده از دستگاه تحریک مغناطیسی فراجمجمه ای (TMS) بود. 10 فرد سالم تمرین نکرده  قد سانتی متر 176/8±4.51 و شاخص توده بدنی (گیلوگرم بر متر مربع 23.16±2.61   به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. پروتکل تمرین چهار هفته تمرین جلو بازو با دمبل شامل چهار ست شش تا هشت تکرار با 80 درصد یک تکرار بیشینه با 5/2 دقیقه استراحت بین ست ها بود. برای ارزیابی MEP و CSP از سطح زیر منحنی که بر اساس شدت های مختلف برونده دستگاه TMS بدست آمده بود، استفاده شد. از آزمون آنوای مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه جفت زوجی ها استفاده شد. نتایج تحقیق افزایش 21 درصدی در هفته دوم و 33 درصدی در هفته چهارم در قدرت عضله دوسربازویی و فقط در هفته چهارم افزایش 15 درصدی در قدرت عضله سه سربازویی نشان داد. سطح زیر منحنی MEP در عضله دوسربازویی افزایش معنادار بعد چهار هفته تمرین نشان داد (p<0.001) در حالی که عضله سه سربازویی تغییر معنادار نداشت (p=0.908). همچنین نتایج CSP عضله دوسربازویی و سه سر بازویی بعد چهار هفته تمرین کاهش معنادار نشان داد (p>0.05).همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که افزایش قدرت با عوامل تحریکی و مهاری رابطه خطی نداشت. نتایج این تحقیق نشان داد که پاسخ های قشری- نخاعی به تمرین مقاومتی در اندام فوقانی تنها محدود به عضله تمرین کرده نیست و سیستم عصبی برای افزایش قدرت از طریق تعدیل نواحی قشری سازگاری های متفاوتی برای دو عضله موافق و مخالف به وجود می آورد.