کارکردهای اجرایی و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان با و بدون اختلال نقص توجه/بیش فعالی: نقش تعدیل کنندگی اجتماعی سازی هیجانات از سوی والدین

رفتارهای اجتماعی مناسب و دیگر مهارتهای سازشی، پایه های سازش یافتگی شخصی و اجتماعی را در زندگی تشکیل می دهند. هدف پژوهش حاضر عبارت است از بررسی نقش تعدیل گر اجتماعی سازی هیجانات والدین (واکنشهای حمایتگرانه) در رابطه میان کارکردهای اجرایی و مهارتهای اجتماعی کودکان با و بدون اختلال نقص توجه/ بیش فعالی. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل همه کودکان 7 تا 13 ساله شهر تهران بود و نمونه آماری شامل 191 کودک 7 تا 13 سال (دختر: 44 درصد، پسر: 56 درصد) با و بدون اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و والدین آنان بود که کودکان با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی به صورت در دسترس و کودکان بدون اختلال نقص توجه/ بیش فعالی با روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس درجه بندی کانرز والدین (CPRS-R: S)، پرسشنامه مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت (SSRS)،  مقیاس نقص کارکرد اجرایی بارکلی (BDEFS-CA) و مقیاس راهبردهای مقابله با هیجانات منفی کودکان (CCNES) گرد آوری شدند. داده ها از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه و با روش سلسله مراتبی تحلیل شدند و نتایج نشان داد که کارکردهای اجرایی و اجتماعی سازی هیجانات از سوی والدین می توانند به طور معناداری (0/001>P)، مهارتهای اجتماعی را پیش بینی کنند. همچنین بر اساس نتایج، بعد حمایتگرانه اجتماعی سازی هیجانات از سوی والدین رابطه میان کارکردهای اجرایی و مهارتهای اجتماعی را تعدیل می کند (0/001>P). بنابراین هرچه والدین از راهبردهای مثبت اجتماعی سازی هیجانات بهره بگیرند، می توانند اثرات منفی نارسایی کارکرد های اجرایی را بر مهارتهای اجتماعی کودکان تا حدودی تعدیل کنند.