تاثیر توانمندسازی روانشناختی بر سلامت اجتماعی زنان سالمند شهر تهران

تاکید سازمان بهداشت جهانی بر اهمیت سلامت اجتماعی، در کنار سلامت فیزیکی، سبب شده تا امروزه سلامت اجتماعی در سالمندان به دغدغه ی مشترک برنامه ریزان اجتماعی در هر جامعه ای تبدیل شود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر توانمندسازی روانشناختی بر سلامت اجتماعی زنان سالمند شهر تهران انجام شد.

این پژوهش از نوع آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان 60 تا 70 ساله شهر تهران در سال 1400-1399 بود. تعداد 24 نفر (12 نفر گروه گواه و 12 نفر گروه آزمایش) به شیوه نمونه گیری در دسترس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. با بهره گیری از یک طرح آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه، سالمندان ابتدا پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز را تکمیل کردند و سپس کاربندی آزمایشی توانمندسازی روانشناختی در 8 جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا و بعد از اتمام جلسات پس آزمون برای هر دو گروه ارایه شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری به کمک نرم افزار SPSS v.19 استفاده شد.

نتایج نشان داد که برنامه آموزشی توانمندسازی روانشناختی بر شکوفایی اجتماعی(278/10=F و 005/0=P)، انطباق اجتماعی(303/19=F و 001/0=P)، انسجام اجتماعی(685/10=F و 005/0=P)، پذیرش اجتماعی(422/11=F و 004/0=P) و مشارکت اجتماعی(649/9=F و 006/0=P) بین دو گروه در دو مرحله ارزیابی تفاوت معنی داری ایجاد کرده است. به این معنی که برنامه توانمندسازی روانشناختی باعث ارتقای سلامت اجتماعی سالمندان شد.

بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت، برنامه توانمندسازی روانشناختی بر مولفه های سلامت اجتماعی زنان سالمند اثربخش بوده و آگاهی متخصصان حوزه های مشاوره، سالمندی، روان شناسی و سلامت از این آموزش ها می تواند کمک کننده باشد.