ارزیابی تاثیر طرح‏های بهسازی و نوسازی در ارتقاء کیفیت زندگی شهری (مطالعه موردی: بافت فرسوده مرکزی شهر کرمانشاه)

بافت فرسوده شهر کرمانشاه در مرکز آن سهم قابل توجهی از وسعت آن را در بر می گیرد، این بافت از لحاظ اقتصادی به دلیل دربر داشتن مرکز تجاری شهر و همچنین حضور ابنیه تاریخی مهم در آن از اهمیت زیادی برخوردار است.از نظر اجتماعی این بافت فرسوده می باشد. در اثر این نوع فرسودگی پدیده هایی مانند مهاجرت ساکنین اصلی و استقرار طبقات فقیر در بافت باعث کاهش حس تعلق ساکنین و مشارکت پذیری پایین آن ها در اجرای طرح های شهری شده است. هدف این پژوهش ارزیابی اثرات اجرای طرح های بهسازی و نوسازی در ارتقاء کیفیت زندگی ساکنین بافت های فرسوده در بافت مرکزی شهر کرمانشاه می باشدروش پژوهش مقاله حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده است و از روش های اسنادی و کتابخانه ای و همچنین روش های پیمایشی(مشاهده، مصاحبه، نظرسنجی و پرسشنامه) برای گردآوری داده ها استفاده شده شد. روش تجزیه وتحلیل داده ها آزمون t تک نمونه ای بوده است، جامعه آماری این تحقیق کلیه ساکنین بافت های فرسوده .شهر کرمانشاه بوده که از طریق فرمول کوکران نمونه ای حدود 200 نفر به عنوان مشارکت کننده انتخاب شدند. نتایج نشان داد که بین میانگین تاثیر اجرای طرح های بهسازی و نوسازی بر کیفیت زندگی ساکنین بافت مرکزی شهر کرمانشاه و میانگین مفروض (3) در سطح اطمینان 95درصد تفاوت معناداری وجود دارد. این امر به معنای این است که اجرای طرح های بهسازی و نوسازی اثر کمی در کیفیت زندگی ساکنین داشته است. طرح های بهسازی و نوسازی بیشترین تاثیر را بر روی شاخص های کالبدی داشته و سایر شاخص های اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و اقتصادی تاثیر کمتری از اجرای طرح های بهسازی و نوسازی پذیرفته اند.