برتری روش میانگین متحرک مرتبه سوم نسبت به روش میانگین متحرک مرتبه دوم جهت تخمین شکل و ژرفای بی هنجاری های مغناطیسی مدفون

روش های ژیوفیزیکی برای مطالعه ویژگی های میدان های فیزیکی قابل انتشار ناشی از بی هنجاری های داخل زمین بنیان نهاده شده اند. در مطالعات ژیوفیزیکی معمولا هدف آشکارسازی ناهمگنی های داخل زمین با استفاده از کمیت های فیزیکی اندازه گیری شده در سطح زمین است. ژیوفیزیک می کوشد ساختمان داخلی زمین و ویژگی های آن را با استفاده از چنین داده هایی بازسازی کند. تحقیق حاضر که به روش میانگین متحرک مرتبه سوم معروف است، حل یک مسیله وارون برای برآورد همزمان شکل و ژرفای بی هنجاری های مغناطیسی باقی مانده می باشد که با مدل سازی مصنوعی بر روی اشکال هندسی مختلف کارایی این روش را نسبت به روش میانگین متحرک مرتبه دوم نشان می دهد. همچنین عملکرد این روش با نمونه ای از عملیات برداشت صحرایی در سایت ژیوفیزیک سازمان زمین شناسی اعتبارسنجی می شود. این روش، یک رابطه غیرخطی بین ژرفا و فاکتور شکل بی هنجاری با طول پنجره های متوالی در هفت نقطه محاسبه می کند. نتایج نشان داد، با توجه به تعداد جملات ریاضی بیشتر، برای داده های بدون نوفه بسیار دقیق و برای داده های نوفه ای با درصد خطای کمتر و آستانه نوفه بالاتر، از دقت بیشتری نسبت به روش میانگین متحرک مرتبه دوم برخوردار است. همچنین این روش برای داده های مغناطیسی واقعی نیز تطابق خوبی (5 درصد خطای برآورد ژرفا) از خود نشان داد.