اثربخشی آموزش خودکنترلی بر نشانگان رفتاری برونی سازی شده - مورد مطالعه: دانش آموزان پسر پایه دوم مدارس ابتدایی یزد

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش خودکنترلی بر نشانگان رفتاری برونی‌سازی شده در دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر یزد است. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی بود که در اجرای آن از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل تمام دانش‌آموزان پسر پایه دوم مدارس ابتدایی شهرستان یزد بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای 30 نفر دانش‌آموز انتخاب و به گونه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. دانش‌آموزان گروه آزمایش در 8 جلسه برنامه مداخله آموزش خودکنترلی شرکت کردند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. از چک لیست مشکلات رفتاری کودکان (Achenbach, 2001) برای جمع آوری اطلاعات و برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پژوهش، از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج حاکی از این بود که گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، میزان رفتارهای قانون‌شکنانه، پرخاشگری و نشانگان رفتاری برونی‌سازی شده (001/0<p) در آنها کاهش یافته است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش خودکنترلی می تواند به عنوان یک مداخله سودمند در تعدیل نشانگان رفتاری برونی‌سازی شده باشد و اثر مثبتی بر آن داشته باشد.