رابطۀ سبکهای بازی و سبکهای یادگیری دانشجویان رشتۀ مدیریت بازرگانی

هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک‌های بازی و سبک‌های یادگیری بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش همه دانشجویان دانشگاه زنجان در سال تحصیلی 97-98 بود که از بین آن‌ها 120 نفر به ‌عنوان نمونه پژوهش و به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه سبک‌های بازی ((Hexad ,2016 و سبک‌های یادگیری‌ (kolb,2005) پاسخ دادند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش آماری رگرسیون لجستیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل داده‌ها در مورد رابطه سبک‌های بازی و سبک‌های یادگیری نشان داد سبک بازی اجتماعی توسط سبک‌های یادگیری واگرا، عمل‌گرا و همگرا (p<./05) قابل پیش‌بینی است و جهت رابطه در این سه سبک مثبت است. همچنین نتایج نشان می‌دهد که سبک یادگیری واگرا به‌طور معناداری سبک بازی موفقیت‌طلب را پیش‌بینی می‌کند و جهت این رابطه منفی است (p<./05)؛ یعنی افرادی که سبک بازی موفقیت‌طلب بالاتری دارند سبک یادگیری واگرای کمتری دارند. همچنین سبک یادگیری همگرا به ‌طور معنا‌داری می‌تواند سبک بازی خرابکار (p<./05) را پیش‌بینی ‌کند که جهت این رابطه مثبت است؛ بنابراین یادگیرندگانی که سبک یادگیری همگرا دارند سبک بازی خرابکار نیز دارند. در نتیجه ابعاد سبک‌های یادگیری و مولفه‌های آن می‌تواند پیش‌بینی‌کننده خوبی برای سبک‌های بازی باشد.