بررسی تاثیر تحریک چند حسی نوزادان توسط مادران بر میزان تنش مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان

 تولد زودرس رویدادی غیرمنتظره است، به طوری که والدین آمادگی روحی، روانی و عاطفی لازم را برای مواجهه با این اتفاق ندارند، درنتیجه تنش زیادی را تجربه می کنند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تحریک چند حسی نوزادان توسط مادران بر میزان تنش مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان انجام شد.

مواد و روش ها: 

مطالعه نیمه تجربی با روش نمونه گیری در دسترس در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان شهید صدوقی یزد روی 80 نفراز مادران (آزمون و کنترل) انجام شد. گروه آزمون از روز سوم تا روز ششم روزانه دو بار نوزاد را تحت تحریک چند حسی قرار دادند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک و تنش والدی بود که قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. یافته ها در نرم افزار SPSS نسخه 20 به کمک آزمون های آماری تجزیه وتحلیل شد.

یافته ها: 

قبل از مداخله بین میانگین میزان تنش دو گروه در حیطه های مختلف تفاوت آماری معناداری وجود نداشت، اما پس از انجام مداخله در گروه آزمون و کنترل به ترتیب میانگین نمره تنش در حیطه های صحنه ها و صداها (0/40±2/26) و (0/47±2/63)، ظاهر و رفتار نوزاد (0/29±3/79) و (0/25±4/05)، ارتباط با نوزاد و نقش والدی (0/38±2/60) و (0/33±3/41) و تنش کلی (0/64±4/08) و (0/31±4/88) تفاوت معناداری را نشان داد (0/001<p). مقایسه میانگین میزان تنش دو گروه در حیطه ارتباط و رفتار کارکنان تفاوت معناداری را نشان نداد (0/3<p).

نتیجه گیری: 

استفاده از تحریک چند حسی تاثیر معناداری بر کاهش تنش مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان داشت؛ بنابراین، استفاده از این شیوه به منظور بهبود وضعیت روانی مادران توصیه می شود.